Anne baba olmak ya da bir çocuğa anne babalık yapmak belki hayatta en zor ama en güzel şeydir. Çocuk; umuttur, neşedir, yüzümüzü güldüren varlıktır.  Onlar için her şeyin en iyisini isteriz. Bazen kendimizden fedakârlık ederiz. Çocuğumuzun mutluluğu için kendimizden ödün veririz. Yeri gelir kendimizi unuturuz. Hayattan zevk aldığımız bizi mutlu eden şeyleri yapmaya bazen fırsat bulamayız.

Hayatın akışına kendimizi kaptırıp gidiyoruz. Geri dönüp kendimize bakamıyoruz.  Belki de en son ne zaman sevdiğimiz bir şeyi yaptığımızı hatırlamıyoruz.

Peki, bunları yaparken kendimizi ihmal etmiş olmuyor muyuz?

Halbuki insan kendini dinlese, sevdikleriyle birlikte güzel vakit geçirse bu durum yaşamın her alanına olumlu yansır. Bir birey olarak kendimizi düşünürsek çocuğumuza, eşimize, sevdiklerimize, işimize daha sıkı bağlanırız. Zor gelen olayları ya da başa çıkamayacağımızı düşündüğümüz sorunları daha rahat atlatırız. Çünkü onlarla başa çıkabilecek gücü kendimizde buluruz. Her birey kendini düşünmeli. Her bireyin kendine özel zamanı olmalı. Kendine vakit ayırmalı. Stresini atacağı, kendini huzurlu hissedeceği hobiler edinmeli. Belki resim, belki müzik, belki de bir kafede oturup kendini dinlemek. İnsan öncelikle kendini tanımalı. Kendimizden başka bizi en iyi tanıyan kimse olamaz. Bu yüzden kendimize özen göstermeliyiz. Bir birey ne kadar mutlu olursa hayata ne kadar pozitif bakarsa etrafındaki insanlara bu güzel olumlamayı yansıtır.

Kendimizi sevmeliyiz. Kendimize, sevdiklerimize vakit ayırmalıyız. Kendimizi unutmamalıyız ki yaptığımız her şeyden zevk alabilelim. Çocuklarınızla daha iyi vakit geçirmek için kendinize vakit ayırın. Bir anne baba kendine vakit ayırırsa, çocuğuyla geçireceği zaman daha kaliteli, daha eğlenceli ve daha verimli olacaktır.

Mesleğimiz, unvanımız ne olursa olsun mutlu olmayı başarabilmeliyiz ki hayatın güzelliklerini fark edebilelim.

Çocuk Gelişimci Filiz AKKAYA